Op bezoek bij Pavel Voinitsk in Vitebsk.
In zijn atelier mochten wij eerst rustig rondkijken: rommelig zoals dat hoort met allerlei materialen, probeersels, kleine ontwerpen maquette's van zijn leerlingen
Pavel is een vrolijke man van middelbare leeftijd die zondagochtend om 9.00 uur tijd had voor ons, een klein groepje kunstliefhebbers. Daarna ging hij met zijn familie naar zijn dacha.
Hij is geaccepteerd door het communistische regiem en krijgt opdrachten.
Volgens hem moeten beelden niet alleen mooi zijn maar ook een betekenis hebben. Hij combineert diengen die afzonderlijk niets met elkaar te maken hebben en daardoor "spreken".
Hij had 8 stoelen geleend (?) en serveerde ons oploskoffie met koek en stukken banaan......
De computer ging aan en zijn lezing begon.
Grote beelden maakt hij in een werkplaats voor artiesten: een vrijheidsmonument als een opstapeling van gladde, gebroken stenen die in een bocht als een pijl naar boven wijst, geaccentueerd door prachtig opstijgende vogels ( 30 meter hoog): de toekomst tegemoet.
Grote stenen met op ooghoogte een gat waardoor je naar DE BRON kunt kijken: Water stroomt door of er oorlog is of niet.
Bij een school een tweedimensionaal kind met een grote hoed en klok in zijn hand. Pavel vertelde dat het uurwerk meteen na plaatsing gestolen was en ondanks herhaald vragen nog NIET is vervangen. De klok loopt dus niet. Dit zagen wij in Polosk.
Bij afscheid gaf hij ons een folder van "The Next Generation" of Belarus Sculpture.
Els Staverman.
Pavel:
"The statue of the boy with the clock devoted to the scholaship.
That is the middleages schoolboy, because we have a children's museum behind him..
You know the sad story about the clock but I still hope to trow out the fake clock to pu the real one at its place