een bijzondere en verrassende ervaring
Lepenski Vir
In september 2016 nam ik deel aan een van de reizen van Lisette Leblanc’s Elysium Cultuurproducten, een bustocht van 8 dagen door midden-, zuid- en west - Servië.
Een boeiende ervaring. Niet alleen vanwege de Romeinse opgravingen, de musea en kerken, maar ook door het wijnproeven, het varen op de Donau, het meerijden op een boerenkar getrokken door een tractor, het rondlopen in de huiskamers van vroegere families in de wijnbouw, het logeren in een klooster, het slenteren over een marktplein of door een historisch park, de avondwandelingen door een bos en, niet te vergeten, de ontmoetingen met (Engelstalige) Serven. Het droeg allemaal samen bij aan een redelijk compleet beeld van het land Servië en maakte de reis meer dan de moeite waard. De groep (8 mensen) was geïnteresseerd, gezellig en er werd veel gelachen (nauwelijks gezeurd)
Er is een, voor mij bijzondere, belevenis, waar ik nog op in wil gaan. Op de een na laatste dag reden we prachtig door de bossen langs de Donau op weg naar Belgrado. We zouden onderweg nog één opgraving bezoeken voor we de hoofdstad gingen ”doen”. Midden in die stille bossen werd de bus geparkeerd en werden we verzocht uit te stappen. Geen opgraving te zien. Na 5 a 10 minuten lopen kwam er tussen de bomen door het silhouet van een wit gebouw met veel glas te voorschijn Bij binnenkomst zag je alleen maar één grote lichte ruimte met daarin een grote ring gevormd door een muurtje van een meter hoog. We liepen langzaam naar die muur en bogen ons over de rand en daar openbaarde zich vcoor ons ineens de opgraving van een menselijke nederzetting van 10 eeuwen geleden.
Stel je even voor. Wij vierden 17 Jaar geleden het einde van het eerste millennium (na C.) We konden ons niet voorstellen hoe anders een mensenleven er 1000 jaar geleden wel had uitgezien en verbaasden ons over de snelle ontwikkelingen tijdens ons eigen leventje.
Hier gaat het over een periode van tien eeuwen!
De skeletten van de bewoners lagen in verschillende posities in de graven Een eenzame man lag met opgetrokken knieën vlak bij de vuurplaats van een hut en er waren ook skeletten van kinderen. Een man was begraven met op een schouder een menselijk hoofd en op de andere een bot van een os. Alle ovaal vormige hutten stonden met de opening richting rivier. Aangenomen wordt dat de voeding van deze mensen vooral bestond uit vis uit de Donau. Uit hun kunstwerken bleek dat de vis vereerd werd omdat de menselijke gezichten trekken vertoonden van de vis.
Er zijn in totaal 9 nederzettingen aangetroffen, daterend van een periode tussen de 9500 en 5500 jaar voor Christus.
Later werd ons verteld dat we keken naar een exacte nabootsing van een echte opgraving. De echte vondsten worden veilig bewaard in een museum in de stad. Waar we hier naar keken was het complete beeld van een nederzetting waar mensen leefden, werkten, liefhadden, kinderen kregen en stierven. Lepenski Vir was geen museum, Lepensi Vir was een indrukwekkende belevenis.
Jenneke Ringnalda-Lels